روز حماسه ها

چند سالی است که دیگر مشتاقان فرارسیدن سالروز پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ایران، فقط ایرانیان، مسلمانان و دوستداران انقلاب اسلامی نیستند و دشمنان انقلاب هم به گونه ای دیگر و با هدفی دیگر به خیل این مشتاقان پیوسته اند و برای مشاهده میزان و چگونگی حضور مردم در این آیین اسلامی ملی اگر اشتیاق شان بیش از دیگران نباشد، کمتر نیست. ابتدای هفته جاری جهانیان بار دیگر دیدند و باور کردند که 22 بهمن در ایران «روز حماسه ها» است. حماسه ای که هم پیام واحد دارد و هم پیام متفاوت. این تفاوت ها را که ناشی از رخدادهای هر سال است باید در آن حوادث و رخدادها دید و مشاهده کرد که ملت ایران چگونه با آنها برخورد می کند و در سالروز پیروزی انقلاب بر روی کدام یک از آنها انگشت می گذارد. با بررسی این تفاوت های هر ساله معلوم می شود که تمامی آنها حول آن پیام واحد می چرخند، اینکه این ملت با تمام وجود از انقلاب و نتیجه اش یعنی جمهوری اسلامی ایران حمایت می کند و حاضر است برای آن هر نوع هزینه ای بپردازد. نبرد درازمدت ملت ایران با دشمنانش، در سالروز پیروزی انقلاب در هر سال، به اوج شفافیت و گویایی می رسد و دشمن این روز را روز سنجش وضعیت ایران اسلامی قرارداده است. امسال نیز همین گونه بود. دشمن که از قبل و در آستانه سی وسومین سالگرد پیروزی انقلاب برای فشار بر دولت و ملت از پیش با تهدید و تحریم آتش تهیه بر سر ملت ایران ریخته بود، بی صبرانه منتظر بود تا آثار آن را در روز سنجش وضعیت انقلاب یعنی روزی که مردم غیور و شریف ایران نسبت شان را با انقلاب باز تعریف می کنند، ببینند، از این رو عاجزانه و ملتمسانه نگاه شان را به این روز حماسه و سرنوشت ساز دوخته بودند تا یک روزنه امید، یک دلسردی، یک فرسایش، یک خستگی، یک بی رغبتی و ... مشاهده کنند؛ اما دریغ از یک نشانه، حضور یکپارچه ملت ایران در سرتاسر کشور، با طراوت و شادابی در آیین برگزاری جشن سالروز پیروزی انقلاب، سیلی سختی بر چهره زشت و کریه دشمن بود. این حضور عظیم و باشکوه، دشمن را عصبانی و کلافه کرده و به دشمن می فهماند که با ملتی بسیار قدرتمند و مقتدر درگیر است.

امام آمد

محمدرضا که روزى با کبکبه و دبدبه و دعوت از دهها شاه و رئیس جمهور از چهارگوشه جهان، در خرابه هاى تخت جمشید و درمقابل مقبره پاسارگاد و گور کوروش هخامنشى، خود را "شاه شاهان" مى نامید و از مردى که حدود دوهزار و پانصدسال پیش، مرده بود مى خواست که: "آسوده بخوابد، چون او بیدار است! " روز بیست و ششم دى ماه 1356 هجرى شمسى باحالى زار و نزار براى رهایى از مجازات و ستمهاى سى و هفت‏ساله اش، از کشور گریخت و به دامان امریکا پناه برد و شاهپور بختیار نیز کوچکتر از آن بود که در حلقه ی مهره هاى از هم پاشیده امریکا در مقابل توفان سهمگین انقلاب اسلامى کارى از پیش برد.

... و بدین سان سیر شگفت انگیز نهضت امام خمینى (س) که در تاریخ سیزدهم مهرماه 1357 هجرى شمسى به هجرت آن حضرت از نجف به پاریس و اقامت 117 روزه امام در فرانسه انجامیده بود، به ساعت 9 و 27 دقیقه و 30 ثانیه بامداد روز پنجشنبه دوازدهم بهمن ماه 1357رسید که چهره ملکوتى امام خمینى (س) به عنوان رهبر موفق عظیمترین انقلاب دینى درعصر حاضر و قرون اخیر، پس از پانزده سال تبعید، برروى پلکان هواپیما در فرودگاه تهران ظاهرگشت .

... و زمانى که امام آمد، دستانش پراز "نور" بود و دامانش پراز "آزادى" و "آزادگى" و زبانى که "حق" برجاى "باطل" نشاند . ولیالى مبارکه عشر که حدیث عشق و خون و آتش بود به فجر رهایى "یوم الله" الهى انجامید . سالگشت این نخستین دست آورد ثمره قیام طولانى و پررنج‏حماسه امام و مردم برامت اسلام مبارک باد!

زنگ انقلاب

33 سال از روزی که خبر تاریخی «امام آمد» در روزنامه های ایران چاپ شد می گذرد. از 12 بهمن سال 1357 که مردم نام امام خمینی را برای مردی از تبار خوبان برگزیدند. نامی که امروز ما او را به آن نام می شناسیم. افراد سرنوشت ساز در تاریخ کم نیستند. مردانی خوب یا بد. اما آنچه آنها را بزرگ می سازد عظمتی است که مردم آن را باور می کنند. روح الله خمینی، مردی بود که مردم او را به عنوان امام و رهبر برگزیدند. و تاریخ با این انتخاب تاریخی رقم خورد.